De bus van 12 uur is een gammele roestbak. Straatventers lopen af en aan: of je een zakje limonade wil, of anders een maïskolf of bamboestok. Aanvankelijk is de bus overvol, maar na drie kwartier kan iedereen zitten en van dan af wordt het alleen maar rustiger. Alle ramen open, de fleecetrui aan; ik kan niet tegen wind en tocht… Het zijn van die schuiframen naar boven en ze zijn zo smerig dat het lijkt alsof buiten mistig is. Een heel andere ervaring dan de spotless bus die we van Chiang Mai naar Thaton hebben genomen. We eten wat gedroogd fruit dat we in Mae Sa Long hebben gekocht. Lekker fris. Fer heeft zijn eerste zakentelefoontje van vandaag al achter de rug, vanuit de ronkende bus. Heerlijk, al die telecommunicatie die het mogelijk maakt dat wij hier zo kunnen zijn!

Chiang Khong is echt ons plaatsje: groen, rustig, vriendelijk. We slapen in Tamilla, een guesthouse aan de ‘boulevard’ met een mooi uitzicht over de Mekong en Huay Xai, het dorp recht aan de overkant. We blijven hier 2 nachten; de donderdag komt eraan en dan is het weer overleg- en vergaderdag voor Fer. Een beetje wandelen, een beetje fietsen, de was moet ook hoognodig. En we hebben nog het een en ander uit te zoeken over de boottocht van Huay Xai naar Luang Prabang; elke info die we hierover vergaren is toch weer net iets anders.
Rustig blijkt relatief. Om 20:00 gaan alle boxen open, ook die aan de overkant van de Mekong, en dat blijft zo tot diep in de nacht. Welterusten! Om 6 uur in de ochtend worden we wakker van een ander soort muziek: de monniken in Huay Xai beginnen aan hun ochtendgebed en houden dat tot 7 uur vol, de volumeknop voluit. Goedemorgen! Chiang

Khong moet eraan gewend zijn want het dorp slaapt uit… je ziet her en der wat mensen scharrelen en pas rond een uur of tien komt er wat leven in de brouwerij en opent de ene na de andere zijn/haar supermarket/brillenwinkel/kapsalon/etc. Pasfoto’s voor het visum voor Laos laten we maken in een klerenwinkel; dat doen ze er even bij. Voor 100 Thai Baht (€ 2,25) koop ik 2 bloemenbloesjes met korte mouw. Laotianen blijken spaghettishirtjes niet te waarderen en ik wil me wel op mijn gemak voelen.

Bij Chiang Khong hebben we het idee dat het de eerste plek kan worden waar we de verrekijkers voor de vogels weer vaker kunnen gebruiken. Tot nu toe hebben we eigenlijk alleen in Thaton wat andere vogels dan duiven, myna’s (Thaise spreeuwen) en boommussen gezien.  In Chaing Khong is het jammer genoeg niet veel beter.  Maar deze kleintjes vielen nog wel op, zo tussen het huisvuil.

Aan deze foto hebben we een quiz-vraag verbonden: hoe krijg je paaskuikentjes?