Bogota, here we come…

31 oktober 2024

Peter zet ons heel comfortabel af op Schiphol. We vliegen eerst op Curaçao, waar we overstappen op de vlucht naar Colombia. We vertrekken mooi op tijd en onderweg zetten we de hersenen stil door afleveringen van House of Dragons en films als de laatste Indiana Jones te bekijken.

We hebben 2 uur overstaptijd op Curaçao. Krap, maar haalbaar, denken we, zeker omdat we goed voorbereid zijn met de Express Immigration Pass, de digitale ‘ snelle doorloop’ service op de Curaçaose luchthaven. We landen 20 min voor op schema.

Daar hadden ze in Curaçao niet op gerekend, dus ’t duurt even voor we uit kunnen stappen. We zitten ook nog achterin het vliegtuig, maar we maken ons geen zorgen: met de Express lane in het vooruitzicht, gaat ons dat niet hinderen. Hoewel…er is nergens een bord/route te zien en er staat een enorme wachtrij. Als echte Max Verstappens piepen we naar voren en worden daar tegen gehouden door een jonge dame. Want iedereen moet wachten! Zwaaien met onze Express Pass en melden dat we een aansluitende vlucht te halen hebben, helpen niets. De mensen voorop hebben wel begrip: we mogen voor….zodra we door mogen.

De doorgang wordt vrijgegeven en we snellen naar de immigratie rijen. Ook daar massa’s mensen, maar nu zien we wel een Express Pass bord. En daar is ook weer een mens… hij wil onze gegevens in de de Express Pass app zien. Maar dat gaat niet zonder internet. Er is wel vliegveld wifi, maar die vind hun eigen app niet veilig!!!! Gelukkig is er dan nog een ander mens die zegt dat we door kunnen. Even knipogen naar een spiegel en we zijn er door! Snel door naar de bagage… ah, daar is mijn rugzak al. De rolkoffer van Tien heeft meer tijd nodig. Die komt ongeveer als laatste…pff. Nu door naar de douane. Ook daar weer een immense wachtrij.

Er komt een jongeman voorbij die een dame in een rolstoel langs de rij begeleidt. Mogen we meelopen? “Oh ja hoor. ” En zo schieten we achter de douane langs en zijn we zowaar buiten. We kunnen het nog halen! We moeten buitenom en zijn duidelijk de laatsten die nog gaan inchecken. Het kan nog, dus hop, door naar de volgende barrieres: security en douane. In de wachtrij voor de douane piepen we naar voren tot we mensen tegenkomen die ook op onze vlucht moeten. Oké, dan voegen we daar maar achter in de rij.  Na die formaliteit lopen we daarna de hoek om en zien we een enorme wachtrij bij de security. Dat schiet niet op!!

Ook hier probeert Tien ons er langs te praten, en dat lukt bijna. Maar met ons duiken er nog wat lieden onder de spanbanden door, en dat is teveel voor de security mensen. Dus hup, terug de rij in. “Dat moet de maatschappij maar regelen!! “. Maar… uiteindelijk zijn we dan toch bij de gate! Die is al gesloten. Zijn we dan toch te laat?

“Nee hoor”, hoort Tien, “het boarden moet nog gaan beginnen.. “. We staan wat verbaasd naar elkaar te kijken als we een paar minuten later dan ook nog als eersten naar binnen worden gewuifd. Bogota, here we come…