De tijd gaat snel… ook hier!

We lopen hopeloos achter met ons blog en er is nog zoveel te vertellen!

SAM_0322

Zoals het ShubDivali-festival, het lichtfeest dat hindoes elk jaar vieren. Anders dan in Nepal (waar onder andere de straathonden voor een dag per jaar verwend worden met lekkere hapjes, een tika boven hun ogen geplant krijgen en een krans van goudsbloemen om hun nek) staat hier het onafhankelijkheidsplein vol met kraampjes: je kan er heerlijke vegetarische maaltijden kopen, knalroze en gifgroene suikerbollen, sappige druiven (heel duur in Suriname), kleurige drankjes (geen alcohol!) en prachtige sari’s die je ook in India en Nepal ziet. Spektakeltoneel en het grote Divalivuur waarop hindoes olie gooien voor ze een gebedje doen.

Over de centrale markt waar marron-vrouwen (bosnegers) hun kruiden verkopen, vissers hun vangst, groenten in stapeltjes gerangschikt zijn en er een overvloed aan geuren, kleuren en geluid is. Saramaccastraat waar de marrons van oudsher hun voorraad haalden. Kirpalani waar je ‘alles’ kopen kan. De talloze bus- en taxistations (in wezen zijn het er maar 3 geloof ik)  met hun eetstalletjes en fietskraampjes (‘netheid is mijn naam’). De goudwinkels en de talloze casino’s met hun lege hotelkamers. De Brazilianen en de Braziliaanse slippers die hier spotgoedkoop schijnen te zijn.

Ook Paramaribo Zoo hebben we bezocht. Een kleine dierentuin met te kleine hokken met inheemse dieren en een heuse Bengaalse tijger. Met veel vrijwilligers en donateurs hebben ze er wel iets leuks van gemaakt. SAM_0332

Ik heb het nog niet gehad over de comfortabele zachte toiletbrillen waarop je nou eens echt op je gemak zit. Over ‘Just One’ en zijn verhalen, de aardige en drukke Antilliaanse Amsterdammer die hier een klein jaar woont en die tot voor kort  ‘de avonddienst’ deed. Half december gaat ie terug naar zijn gezin in Curacao. Het duurde lang voor ik in de gaten had dat ie Djaswan heet (en dat weer een deel van zijn achternaam is …).

Over ons tripje met de auto van Yayo naar de kreken. Heel veilig rijdend, want iedereen wijkt uit voor het “geval”: een deukje erbij maakt ons niet uit, de ander waarschijnlijk wel.

SAM_0345

Naar Carolina waar een schip de brug doormidden heeft gevaren en waar nu een veerboot dienst doet. Overigens waren we op weg naar White Beach, een soort van Zandvoort, maar dan in een rivier, achter de netten die bedoeld zijn om de piranhas buiten te houden (of de Surinamers binnen?).

SAM_0360

Over de geannuleerde vlucht van Surinaamse Luchtvaartmaatschappij en haar gebrekkige communicatie waardoor gasten hier 2 nachten langer moesten blijven en andere 2 dagen later uitgeput arriveerden. ‘Gebrekkig’ is eigenlijk nog een eufemisme, maar eenmaal hier, bij Tini en Ferri, is alle ellende gauw vergeten. Over het termietenprobleem bij onze buren waardoor er een halve buitenmuur vervangen moest worden. Over Henry,  een man van 58 die je 38 zou schatten, die fulltime bij het energiebedrijf werkt en ’s avonds als hobby de gezellige bar runt waar zijn eega ’s middags broodjes warm vlees verkoopt. Over onze gasten, maar door mijn eed van Hippocrates kan ik daar niets over kwijt.

SAM_0370

Over Fer, mijn Surinaamse bouwvakker, hotelrunner en consultant, grote liefde van Aten (en ook die van mij trouwens). Over Chin, die vorige week zaterdag met zijn baby en grote liefde Aten heeft geskypt. Over mijn schoonmoeder, die op haar 90ste een Samsung tablet heeft aangeschaft en waarmee we nu dagelijks mailen en regelmatig skypen.  Over de Parbobode en Buitenkansjes, tijdschrift en reisgids. Over de kunstige muurschilderingen van erwtjes en worteltjes, maggi en vegetarische dok (eend). Over Yayo en Fabienne, les patrons, en hun kinderen Elias en Lou het chipsmonster. Over soepwinkel Souposo en nog zoveel meer…

Maar nu gaan we ons voorbereiden op onze tocht naar Atjoni, een dorpje aan het Brokopondomeer en toegang tot Bovensuriname, de binnenlanden waar geen auto komen kan en elektriciteit afhankelijk is van generators en zonnepanelen. Wordt vervolgd dus.

 

3 gedachten over “De tijd gaat snel… ook hier!

  1. Hoi Tien en Fer,

    Jullie laatste week is ingegaan. Wat een avontuur en wie weet wordt dit avontuur vervolgd. Ik heb jullie gemaild maar de mail kwam onbezorgd retour. Ik wil alle verhalen een keer live horen en hopelijk gaat dat in januari ergens gebeuren. Geniet nog van de laatste week en tot gauw! x

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.